Patrick Watson interview

Het was de avond van ons; Tim, Matthijs, Jasper en Patrick Watson. Na een geweldig muziek-spektakel kregen we de kans om de leden van PW te spreken.

Na eerst allemaal wat handen geschud te hebben en wat handtekeningen gekregen te hebben (zie later een foto hieronder) kwam de eerste vraag van de kant van Tim voor Patrick.
Want waarom speelde hij 'The Great Escape' niet? Overigens stelde een andere bezoeker Tim later dezelfde vraag omdat hij zag dat wij met Pat spraken.

"Why didn't you play 'the great escape' Patrick?"
"Sigh?"

Een blijkbaar Canadese gewoonte ofzo om duidelijk te maken dat je iets niet verstaat en of je iets wilt herhalen, tja wij spreken niet iedere dag met buitenlanders.
Maar het was nogal luidruchtig namelijk. Dus moest Tim de vraag in zijn oor herhalen.
Hij fluisterde daarna de prachtige woorden in zijn oor terug:

"Aah, dude, it's not time for the great escape right now. I'll be back very soon!"


We waren zeker tevreden met het antwoord op deze vraag, een beter antwoord zou hij niet hebben kunnen geven. Het is misschien wat puberaal verwoord door ons met te veel details maar dit is zeker een mooie quote die deze omliggende details zeker verdient.
En min of meer een stempel is op de intieme avond, het was voor ons de quote van de dag.

Matthijs vroeg zich af, welk merk sigaretten de leden van Patrick Watson het liefst roken. Misschien een duffe vraag, maar het valt gewoon op dat de leden van Patrick Watson, afgezien van Simon (hij was twee maanden gestopt zei hij), ontzettend veel roken tijdens optredens (overigens minder dan in de Melkweg (eind oktober 2007)). Matthijs dacht, misschien is deze vraag een goede tip voor andere rokende artiesten, aangezien de stem van Patrick constant optimaal blijft. Daarop volgde dus de volgende vraag:

"Which cigarette mark do you smoke?"

Ook hierop volgde een wijs antwoord, waar Patrick niet lang over na hoefde te denken:

"Hehe, why should I answer, it's better for people not to smoke, so if I answer, it might bring people some ideas."

Hehe, we konden er alledrie om lachen, en Patrick zelf ook.
Het was tijd voor onze volgende vraag, want deze kans krijg je niet iedere dag, we waren echt zo enthousiast als hele gekke vrouwelijke tieners bij een concert van Nick en Simon of Jan Smit. Anyway we vroegen het volgende:

"What's your favourite band or artist?"
Na wat gemormel zei hij het volgende: "Ahh, that's a tough question..." Hij antwoordde vervolgens een band wat we niet konden verstaan omdat het steeds nog een beetje luidruchtig was in de omgeving, hij werd vervolgens even onderbroken door iemand van de 'aftuig-ploeg' die de instrumenten e.d. op moest ruimen. Vervolgens vroeg Jasper daarna:

"What's your favourite thing to do"
"You guys are asking tough questions, I love so many things to do, but my favourite thing for 89 % are nights like these, just to perform"

Dit antwoord hadden we deels al verwacht, aangezien de show zoveel plezier uitstraalde. Je zag echter wel gelijk na de show, de stress enigzins toenemen bij Patrick, er komt zoveel over hem heen.
Ach ja goed, ook wij wilden ons moment hebben met Patrick (of hij het vervelend vond of niet) en dus realiseerden wij ons dat we geen stiltes mochten laten vallen, omdat er anders iemand anders met de vragen vandoor zouden gaan (excuses voor de mede-Patrick Watson bezoekers die avond). Matthijs zei daarom het volgende:

"I think it's a good choice to let Voicst be your support act, especially acoustic."
"Yeah, they're very talented."
Antwoordde Patrick, al gauw kwam de volgende vraag, van Tim.

Want waarom covert PW nauwelijks tot geen songs?
Bijna iedere ariest covert wel songs, maar hij haast nooit.

"Patrick, have you ever considered to covering a song?"
Wel.. ehh

"Do you know Jeff Buckley?"
"Yes, ofcourse, he was a great artist, I really love his his music!"

"So have you ever considered to cover one of his songs?"
"No, not on stage, not at all. I really like to cover and do weird songs... But songs from Jeff for example.. I don't think I can play them better than he did, so why should I cover them?"

Patrick werd hierna weer aan zijn hoofd gezeurd door andere mensen van de stage-ploeg en excuseerde zich, schudde ons de hand en ging even weg, vervolgens kregen wij de kans om Simon, de gitarist te spreken. We stelden ons even netjes voor en zeiden tegen hem dat het een geweldig optreden was.

Matthijs zei toen het volgende:
"I really was impressed about you tonight, especially during 'Weight Of The World', the solo's were brilliant, I was wondering who's your biggest example on guitar-area?"
Mooi was het om te zien dat hij erg bescheiden deed"Aaah, I wasn't that good, but thanks though, the guitar player of the Tom Waits, Marc Ribot" Tim kende hem niet. Matthijs daarintegen wel en daarom schoot hij Tim te hulp maar Simon bood al aan om het op te schrijven. Zie daar zo een foto van.

Vervolgens zei de gitarist tegen Matthijs dat hij hem regelmatig zag lachen naar hem die avond. Oogcontact en gewoon contact kon namelijk regelmatig gemaakt worden met de bandleden omdat we de hele avond vooraan gestaan hebben.

Erg leuk en wat maar weer aantoont hoe geweldig zo'n klein zaaltje wel niet is. Het is ook echt het verschil tussen een bioscoop en een dvd op de bank. Met de hele grote zalen hebben wij daarom ook vrij weinig. Een intense beleving is ons heel wat waard, wat dus inhoudt dat de artiest een paar meter van je afstaat tijdens een optreden, en je dus oogcontact kunt maken (wat ook de bandleden doorhebben), we love it!

Vervolgens stelden we de gitarist de volgende vraag:
"Have you been playing with Patrick from the beginning?"
"Yes, I know Patrick from since I was six years old."

Vervolgens hadden we het er even over waar ze in Canada woonden etc.
De bassist was maar heel even in beeld. Hij bedankte ons wel vriendelijk nadat wij hem complimenten gaven voor de mooie show, én hij zette zijn handtekening, wat ook tof was.

De drummer kwam daarna uit de 'rust'ruimte. Ook hem weer complimenten gegeven en om zijn handtekening gevraagd, waarmee hij zo blij was, dat hij boven zijn handtekening Thank You zette, wat wij toch wel erg tof vonden, omdat hij dit bij andere personen later niet deed. Toffe peer die drummer, we hebben hem echter niet heel veel vragen kunnen stellen. Hij vroeg namelijk vooral de vragen. Deze vraag luidde alle keren (gericht aan Matthijs): uhm.. I'm sorry to bother you again, but is it possible to borrow your pen again. En ja hoor, natuurlijk mag dat. De inkt is inmiddels bijna op, maar het zijn wel de bandleden van Patrick Watson die er handtekningen mee gezet hebben. Ain't that hip?

Ja, toen was het ook voor ons over, aangezien we wel doorhadden dat Patrick Watson himself geen tijd meer had om terug te komen... Dus haalden we onze jassen uit de garderobe en liepen we naar buiten. En ja hoor, bofkonten die we zijn, daar stonden ze weer: de luitjes van Patrick Watson. Nogmaals bedankt voor de show, waarop wij het volgende response kregen:

"Thanks guys, it was nice to meet you"

Voldaan en trots (aangezien wij zo brutaal geweest zijn handtekeningen te vragen) liepen wij de Oudegracht af, richting onze trein. Door de besneeuwde straten van Utrecht, Patrick zelf moet ook genoten hebben, hij vertelde immers in het jaaroverzicht van 2007 in de OOR dat sneeuw zijn lievelingsweer is. Het kon niet beter.

We gaan nog mailen met de drummer binnekort dus we zullen nog meer vragen kunnen stellen aan de band, omdat hij ze zal doorspelen aan andere bandleden. Maar eerst moeten ze nog wel even wat optredens doen waaronder in Doornroosje.
Misschien hebben jullie zelf wel vragen voor ze? Stuur dan even een mailtje of reageer hier.
Peace!

Note:
We hebben nog geen tijd gehad om onze brakke film-materiaal e.d. up te loaden, maar dat komt dan nog.

Matthijs&Tim