Jens Lekman.

Jens Lekman
Paradiso, Amsterdam
Grote zaal
26-02-08
(recensie)

Het was weer eens hoog tijd voor een concert. Na een tip van Rutger en een youtube ronde van mij mochten mijn oren en ogen voor de eerste keer de Zweed Jens Lekman horen en aanschouwen. Opnames van verscheidene liveshows van Jens wel te verstaan, want dat zijn me toch shows kan ik nu wel zeggen! Rutger tipte me dat deze kerel een concert zou geven in Paradiso, na lang wikken en wegen besloot ik dus om toch maar met Rutger mee te gaan om deze man uit het Zweedse gat Kortedala (met hoop dat er een Zweedse fanclub bij zou zijn met blonde maybelinies), maar goed, na Jasper ook getipt te hebben over deze Jens Lekman, die duidelijk geen knackebröd accent heeft, horende aan zijn warme engelse liederen ging hij ook gezellig mee. Want na wat nummers geluisterd te hebben en wat live opnames bekeken hebbende was het toch wel erg vet in mijn ogen en leek het me een hele verrijking om deze man een keer live aan het werk te zien. Of dat inderdaad zo was lees je zometeen…

We kwamen zo’n beetje rond zevenen aan in de grote zaal van paradiso en om half acht precies begon het voorprogramma van ome Jens. Kim ki o ofzo, niet echt een om te onthouden kan ik je vertellen. Neem een hobbit uit de welbekende triliogie van J.R. Tolkien en neem dan ook een Ent uit het midden-aarde gebied en zet die naast elkaar en geef ze een bass, percussiesysteem en een keyboard. Dat is Kim ki o kort samengevat, alleen wordt het publiek normaal gesproken daar wel vrolijk van, nou hier niet. Probeerde de, waarschijnlijk, vrouwelijke hobbit ook nog eens vol te houden dat ze ‘really excited’ waren, nou, serieus voor op een begrafenis misschien want er straalde helemaal niks vanaf. De muziek was bij vlagen best groovy maar als je dan naar de Turkse vrouwen keek… (want ja, er werd ons verteld dat ze uit Istanbul kwamen, ik blijf volhouden dat ze uit midden aarde komen maar goed) Het was een beetje eentonig, talloze herhalende riffjes van de bassiste en dat gehop met de bloemkolen van die grondtrol maakte me niet echt vrolijk.

Gelukkig kwam na een tijdje, rond kwart over acht/half negen ongeveer de sympathieke jens lekman dan eindelijk op en startte hij met een vrolijke medley van de nummers ‘I am leaving you’ en ‘the opposite of the hallelujah’, zijn voortreffelijke stemgeluid viel me gelijk alweer op. Het klinkt gewoon velen malen beter dan op cd. Het publiek zat er volledig en en zong en hopte vrolijk mee.
Bij deze medley begon hij in zijn eentje te spelen en vervolgens kwamen de andere bandleden hem bijvallen een voor een, bestaande uit een drummer, bassist, DJ(voor undoable instrumental effects voor de overige muzikanten), violist en cellist. Dit gaf een geweldig gevoel en sfeer mee. Na deze twee nummers kwam dan Jens grap nummero uno. Deze man heeft echt bij ieder optreden zijn lolbroek en grapjas bij zich denk ik, want het is me er eentje hoor. Wat toch opvallend lijkt dat deze man iedere keer iets nieuws probeert bij iedere show, op youtube is er namelijk steeds iets anders te vinden wat hij bij bepaalde nummers verteld. Hij vertelde op dat moment een geweldig verhaal over dat ze bij hem thuis altijd in het publiek menselijke piramides maakten als hij ging optreden en de ruimte dat toeliet, tja, nu hij van de kleine zaal naar de grote ging kon dat wel in de Amsterdamse poptempel. Ik wilde er wel een maken maar de rest van het publiek negeerde de vraag van Jens met een brede lach.

Echt alle nummers waarvan ik wilde dat hij ze ging spelen kwamen deze avond voorbij, behalve het vrolijke instrumentvullend nummer 'into eternity' kwam niet voorbij, wat toch wel jammer was. Maar goed, hij had ook onder andere een nieuw liedje gemaakt waar ook weer een geweldig lulverhaal bijhoorde, hij vertelde dat hij bezig was met een straat zoeken op internet via google maps. En toen kwam hij op een nummer uit. Uiteraard was het weer een voortreffelijk nummer, hoe dat kan? Deze man gebruikte soms helemaal geen instrumenten maar gewoon alleen puur zijn stem, en als je op deze wijze al een zaal met duizend man stil weet te krijgen heb je ook mijn respect verdient, dus bij deze.. niet veel artiesten hebben dit Barry White gehalte, zelfs al gaat Jens het introlied van sesamstraat zingen klinkt het cool, misschien is het ook de reden dat Jens eigenlijk liedjes maakt die gewoon helemaal nergen over gaan.

In de loop van de avond maakte Jens nog meer grappen over zijn welbekende romance met Nina als voorbeeld bij het intro voor het nummer ‘postcards to nina’. Ook ging de band nog bij een nummer, waar ik me even de naam niet meer van herinner als een vliegtuig heen en weer op het podium en kwamen de hobbit en de ent ook weer even tevoorschijn en meedoen. Ook liet Jens ons nog zingen en meedoen zie daarvoor de filmpjes voor een impressie. Al met al een geweldige avond alleen al qua Jens gehalte, toch jammer van het voorprogramma helaas...

Maar de avond was nog niet voorbij, ik heb nogal eens rare uiteenlopende ideeën en Jasper klaarblijkelijk ook. Want we hadden hetzelfde idee even op dat moment. We wilden gewoon eigenlijk eerst voor de grap proberen om backstage te komen bij uncle Jens. Voor diegene die nu gelijk gaan denken ‘OMG zijn ze backstage geweest?’ moet ik die mensen even teleur gaan stellen… Maar we hebben toch wel iets anders grappigs meegemaakt wat wel leuk is om te vertellen. We kregen uiteindelijk namelijk de vrouw die ons beroerde met haar cello die avond, te spreken. Een keileuke spontane blondine kan ik je vertellen. Ik sprak haar dus aan of het mogelijk was of we misschien een handtekening van Jens konden krijgen en ook die van haar natuurlijk. Tja, maar dat kon niet want hij was druk bezig met interviews geven e.d. toen kwam Jasper met een geweldig verhaal aanzetten dat ze broer in het ziekenhuis lag en dat ik zijn kaartje had en dat zijn broer het ook leuk zou vinden om een handtekening te krijgen. Toen zei ik daarna dat wij eigenlijk ook een website hadden en dat we wel vaker artiesten hadden geïnterviewd en dat we wat vragen hadden voorbereid voor Jens en of een interview misschien mogelijk was, of ze dat even kon vragen. Vervolgens ging ze backstage om even te babbelen met Jens, onze overtuigingskracht was kennelijk toch groot genoeg. Heheh, wij lachten ons helemaal kapot in de tussentijd natuurlijk omdat we een gigantisch lulverhaal aanhingen.

Toen kwam de vrouw terug, waarvan ik de naam voor een derde maal ben vergeten.. Helaas was het niet mogelijk om hem te spreken omdat hij het iets te druk had, anders had hij het graag gedaan vertelde de blonde stoot .. Maar toch, uiteindelijk maar aan haar een handtekening gevraagd. En toen kwamen we een beetje leuk aan de praat en kwamen er vragen over en weer van ons drie en van haar en ontdekten we later dat ze eigenlijk pas 2 weken in de band zat en dat ze fan was van Josh Groban en dat ze momenteel in nog een alternative rock bandje zit genaamd ‘Explosions in the sky’. Die laatste kenden we echt niet, behalve Rutger dan en die beweerde dat het erg goed was. Na onze jassen gehaald te hebben raadden we haar aan om tegen Jens te zeggen dat hij naar Lowlands moest gaan komend festivalseizoen, want we hadden het ook even over optredens etc. gehad. Maar omdat wij waarschijnlijk ook op Lowlands te vinden zijn…

Nou ja, hou deze man in de gaten! Oh ja, en als je hem op Lowlands aantreft komt het waarschijnlijk door ons. We baalden nog wel een beetje dat we geen handtekening van Jens hebben gekregen, want het gaat echt een hele grote worden! Mark my words, hij gaat zeker bekender worden na het komend festivalseizoen.